mieszkać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈmʲjɛʃkaʨ̑], AS[mʹi ̯eškać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) przebywać w jakimś miejscu przez wiele dni, wraz ze spaniem
(1.2) st.pol. zwlekać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Moja ciotka mieszka w Niemczech.
składnia:
(1.1) mieszkać w + Ms. • mieszkać u + D. + inne przyimki
kolokacje:
(1.1) mieszkać w Warszawie / Polsce / Londynie / budynku / hotelu / namiocie / … • mieszkać u babci / rodziców / kochanki / … • mieszkać na wsi / statku / … • mieszkać przy ulicy Kolorowej 21
synonimy:
(1.1) żyć, przebywać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mieszkanie n, mieszkanko n, mieszkaniec m, mieszkanka ż, mieszkaniówka ż, mieszkalnictwo n, zamieszkanie n, zamieszkiwanie n
czas. pomieszkiwać ndk., pomieszkać dk., zamieszkiwać ndk., zamieszkać dk., omieszkać dk.
przym. mieszkaniowy, mieszkalny, zamieszkały
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zwlekać
źródła:
  1. Juliusz Zborowski, Z dziejów języka nowopolskiego, „Język Polski” nr 6/1913, s. 170.