wandalizm (język polski) edytuj

 
wandalizm (1.1)
wymowa:
IPA[vãnˈdalʲism̥], AS[vãndalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) akt bezmyślnego zniszczenia
(1.2) rezultat wandalizmu (1.1)
(1.3) barbarzyńskie postępowanie
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1,3) barbarzyństwo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wandalski mrz, wandal m, Wandal m, Wandalka ż
czas. wandalizować
przym. wandalski, wandaliczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. vandalisme[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Hasło „wandalizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.