nadworny (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z dworem, odnoszący się do dworu
(1.2) daw. odbywający się pod gołym niebem, na dworze

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) hist. osoba zatrudniona przez dwór[1]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Taki jest początek hetmaństwa nadwornego, z którego wyrosło potem hetmaństwo wielkie i polne[2].
(1.2) Zapalony szachista, spędza codziennie po parę godzin nad szachownicą w jednej z nadwornych kawiarń, które zmienia co kilka miesięcy[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) błazen / hetman / kanclerz / kapelan / kaznodzieja / koniuszy / kozak / krajczy / krawiec / kuchmistrz / lekarz / łowczy / malarz / marszałek / muzyk / radca / sąd / spowiednik / stolnik / śpiewak / urząd / urzędnik nadworny • podskarbi nadwornywojsko nadworne • biblioteka / kancelaria / kapela / laska / szkoła nadworna
synonimy:
(1.1) dworski
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadworność ż, nadworze n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. na- + dwór + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „nadworny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Gloger, Słownik rzeczy starożytnych (wyd. 1896)
  3. Antoni Chołoniewski, Nieśmiertelni. Fotografie literatów lwowskich (wyd. 1898)