dwór (język polski) edytuj

 
dwór (1.3)
wymowa:
IPA[dvur], AS[dvur]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) siedziba władcy
(1.2) otoczenie władcy, ludzie przebywający stale lub często na dworze (1.1)
(1.3) archit. duży dom mieszkalny, siedziba dawnego ziemiaństwa
(1.4) majątek ziemski z dworem (1.3) i innymi zabudowaniami
(1.5) właściciele lub administracja dworu (1.4)
(1.6) zewnętrze, otwarta przestrzeń poza budynkiem[1], świeże powietrze
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.2) […] sam siebie nie poznaję, ale zbrzydły mi uczty, zbrzydło wino, śpiewanie, cytry i wieńce, zbrzydł dwór cezara i nagie ciała […][3]
(1.6) Mamo, mogę wyjść na dwór?
składnia:
kolokacje:
(1.1) dwór królewski
(1.6) iść / wychodzić na dwór • wyprowadzać kogoś / coś na dwór • być / przebywać na dworze
synonimy:
(1.6) reg. krak. pole, reg. śl. plac
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadworny m, dworek mrz, podworowe n, dworactwo n, podwórze n, dworzanin m, dwórka ż, dworka ż, dworzanka ż
przym. dworski, nadworny, dworkowy
związki frazeologiczne:
fora ze dwora
etymologia:
uwagi:
Niepoprawna jest forma miejscownika „dworzu” („na dworzu”, „po dworzu”)[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dwór” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. 2,0 2,1 Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 136.
  3. H. Sienkiewicz: Quo vadis