ladacy
ladacy (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) rzad. przest. (zwł. o ludziach) nic niewart, zły, nieuczciwy[1]
- (1.2) rzad. przest. (o przedmiotach) zepsuty, nienadający się do użytku[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik ladacy ladaca ladace ladacy ladace dopełniacz ladacego ladacej ladacego ladacych celownik ladacemu ladacej ladacemu ladacym biernik ladacego ladacy ladacą ladace ladacych ladace narzędnik ladacym ladacą ladacym ladacymi miejscownik ladacym ladacej ladacym ladacych wołacz ladacy ladaca ladace ladacy ladace
- przykłady:
- (1.1) O Bogi! czyżby w łoże bohatyra, tacy / Wedrzeć się mieli tchórze podli i ladacy?![2]
- (1.1) … mieszkają w lasach, jedzą strawy plugawe, nie sromają się wobec rodziców mówić rzeczy ladace[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „ladacy” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 674.
- ↑ Homer, Odysseja, Pieśń czwarta, tłum. Leon Paszkowski.
- ↑ Szczęsny Morawski, Sądecczyzna, Kraków 1863, s. 6.
