kutima

kutima (esperanto)

morfologia:

kutim•a

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zwykły, zwyczajny, zwyczajowy

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	kutima	kutimaj
akuzativo	kutiman	kutimajn

przykłady:

(1.1) La kolo kaj eĉ la vizaĝo jam ŝveliĝis, post kio aperis febro kun la kutimaj simptomoj de veneno. → Szyja, a nawet i twarz były już opuchnięte, po czym zjawiła się gorączka ze zwykłymi objawami zatrucia.

(1.1) En Horeŝka, soleca kastel' post momento, - Ree ĉie ekregis kutima silento. → Po chwili w Horeszkowskim samotnym budynku - Wszystko do zwyczajnego wracało spoczynku.

(1.1) La kodekso de Hamurabi fiksis la kutiman juron tiam uzata en Babilonio. → Kodeks Hammurabiego utrwalił prawo zwyczajowe używane wtedy w Babilonii.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kutima fenomeno → zwykłe zjawisko • kutima plimulto → zwykła większość • kutima scivolemo → zwykła ciekawość • kutima membro → członek zwyczajny • kutima senpripenseco → zwyczajna bezmyślność • kutima bonvena ceremonio → zwyczajowa ceremonia powitalna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kutimo

czas. kutimi

przysł. kutime

przym. nekutima

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: