kongregacja (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. oficjalne spotkanie osób duchownych
(1.2) rel. grupa klasztorów tego samego zakonu lub zgromadzenia zakonnego
(1.3) rel. wspólnota zakonna, zakon
(1.4) rel. ciało doradcze przełożonego zakonu
(1.5) rel. adm. jednostka administracji Stolicy Apostolskiej odpowiadająca świeckiemu ministerstwu
(1.6) hand. konfraternia kupców
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Dziekani rozdadzą programy duszpasterskie podczas kongregacji wielkanocnej.
(1.5) Polski kardynał stał na czele Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.
składnia:
(1.1) kongregacja + D.
(1.5) kongregacja + D.
kolokacje:
(1.1) kongregacja wielkanocna
(1.2) kongregacja benedyktynów / benedyktyńska / cysterska / kluniacka / solesmeńska
(1.3) kongregacja na prawie papieskim / zakonna
(1.5) Kongregacja Nauki Wiary • Kongregacja ds. Biskupów • Kongregacja Spraw Kanonizacyjnychdokument / siedziba / zarząd kongregacji
(1.6) kongregacja handlowa / kupiecka
synonimy:
(1.1) konwent
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kongregacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. congregatiozgromadzenie[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kongregacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2.   Hasło „kongregacja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.