harap (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈxarap], ASarap]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. bicz z krótkim trzonkiem i długim plecionym rzemieniem, używany głównie na psy myśliwskie[1]; zob. też harap w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Od ubitej zwierzyny przez dłuższą chwilę odganiać musiał ogary giętkim harapem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) knut, korbacz
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bicz, batog
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
(1.1) po harapie
etymologia:
niem. herab! → tutaj (okrzyk myśliwych przy poskramianiu psów)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „harap” w: Krystyna Holly, Anna Żółtak, Słownik wyrazów zapomnianych, czyli słownictwo naszych lektur, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13283-3, s. 129.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

harap (język węgierski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) gryźć
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: