dzikuska

dzikuska (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta niecywilizowana

(1.2) kobieta nieobyta towarzysko

(1.3) reprezentantka obcej cywilizacji

(1.4) prostaczka

(1.5) kobieta nieśmiała

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzikuska	dzikuski
dopełniacz	dzikuski	dzikusek
celownik	dzikusce	dzikuskom
biernik	dzikuskę	dzikuski
narzędnik	dzikuską	dzikuskami
miejscownik	dzikusce	dzikuskach
wołacz	dzikusko	dzikuski

przykłady:

(1.2) Pan sprzedał swoją duszę za nic; rzucił ją pan do stóp nędznej dzikuski, która zrobiła już z pana pomiotło, i wkrótce zabije pana tak czy inaczej, przez swą miłość albo nienawiść.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk., dzikować ndk.

przym. dziczy, dziki, półdziki

przysł. dziko, półdziko

rzecz. dziki mos, zdziczenie n

rzecz. dzikość ż, dzik m, dziczyzna ż, dzicz ż, dzikarz m, dziczenie n, dzikowanie n, dzikusek m

forma męska dzikus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dzikus + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dzikus

• bułgarski: (1.1) дивачка ż
• rosyjski: (1.1) дика́рка ż, ва́рварка ż, ва́рварша ż; (1.2) дика́рка ż, дереве́нщина ż, колхо́зница ż; (1.3) дика́рка ż, иноро́дица ż; (1.4) дика́рка ż, проста́чка ż; (1.5) скро́мница ż, тихо́ня ż, се́рая мышь ż

źródła: