obcy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɔpʦ̑ɨ], AS[opcy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś nienależący do danej grupy
(1.2) s.f. pozaziemski przybysz
(1.3) pochodzący z innych miejsc niż te nam znane
(1.4) wnoszący nowe jakości i informacje, wcześniej nieznane danej jednostce czy w danym społeczeństwie

przymiotnik

(2.1) nienależący do jakiegoś kręgu
(2.2) taki, o którym niewiele wiadomo
(2.3) niewłaściwy, w danym miejscu
(2.4) może być stosowane do każdego, kto znajdzie się w nieznanym miejscu czy wśród ludzi, którzy go nie znają
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Na teren zakładu obcym wstęp wzbroniony.
składnia:
kolokacje:
(2) wyraz obcyjęzyk obcy
(2.3) ciało obce
synonimy:
(1.1) nieznajomy, nieznany, cudzy, osoba postronna
(1.2) kosmita, ufoludek
(2.1) nieznajomy, nieznany, cudzy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obca ż, obcość ż, obczyzna ż, obcowanie n, wyobcowanie n, wyobcowywanie n
czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.
przym. wyobcowany
przysł. obco
tem. słow. obco-
związki frazeologiczne:
co swój, to nie obcylepsza u matki polewka niż u obcych marcepany
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: