zwyknąć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzvɨknɔ̃ɲʨ̑], AS[zvyknõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) daw. obecnie żart. przyzwyczaić się, przywyknąć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) mieć w zwyczaju, zazwyczaj coś robić
odmiana:
(1-2) koniugacja Vc
przykłady:
(1.1) Ja tutaj w gwarze obozowym wskrzesnę, / Zwyknę do konia, zuczę się do broni[1].
(1.1) Zwykłam jadać w drogich restauracjach.
(2.1) Nie zwykłem jadać w drogich restauracjach.
(2.1) To miejsce zwykliśmy nazywać domem.
składnia:
(1.1) zwyknąć do + D. (czegoś / kogoś)
(2.1) zwyknąć + bezok.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwyczaj mrz, zwyczajność ż
czas. przywyknąć dk., przywykać ndk., przyzwyczaić dk., przyzwyczajać ndk.
przym. zwykły, zwyczajny, zwyczajowy
przysł. zwykle, zwyczajnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(2.1) Według niektórych słowników[2][3] czasownik zwyknąć w znaczeniu „mieć w zwyczaju” ma tylko formy czasu przeszłego, zaprzeszłego i trybu warunkowego.
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: przyzwyczaić się, przywyknąć
źródła:
  1. Wybór poezyj Ludwika Kondratowicza (Władysława Syrokomli)
  2.   Hasło „zwyknąć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.