zgubca (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba doprowadzająca kogoś do zguby
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zachęcaią się, tłumem lecą nań Troiany / Zgubcę swego pragnący otoczyć dokoła[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zguba ż, zgubiciel m, zgubicielka ż, zgubienie n
czas. zgubić dk.
przym. zgubny
przysł. zgubnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. zgubca < st.pol. zgubić + -ca
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zgubiciel
źródła:
  1. Homer, Iliada, tłum. Franciszek Dmochowski, Warszawa 1800.