zdun
zdun (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zdun zduni[1] / rzad. zdunowie[1] dopełniacz zduna zdunów celownik zdunowi zdunom biernik zduna zdunów narzędnik zdunem zdunami miejscownik zdunie zdunach wołacz zdunie zduni / zdunowie
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też zduństwo w Wikipedii
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tile-stove setter
- białoruski: (1.1) пячнік m, муляр m
- czeski: (1.1) kamnář m
- esperanto: (1.1) fornisto
- hiszpański: (1.1) fumista m
- litewski: (1.1) krosnininkas m
- niemiecki: (1.1) Ofensetzer m
- rosyjski: (1.1) печник m
- słowacki: (1.1) kachliar m
- włoski: (1.1) fumista m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1340.
- ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.
- ↑ Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 266.
zdun (język kaszubski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Słowniczek polsko-kaszubski, Zawsze Pomorze.
