wymowa:
IPA[zdũn], AS[zdũn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która buduje i konserwuje piece
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Trudno jest znaleźć dobrego zduna.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Poznań) garncarz[2][3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zduństwo n
przym. zduński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też zduństwo w Wikipedii
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1340.
  2. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.
  3. Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 266.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) garncarz[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) garncôrz, grónkôrz, topôcz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Słowniczek polsko-kaszubski, Zawsze Pomorze.