zawieszenie broni

zawieszenie broni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzavʲjɛˈʃɛ̃ɲɛ ˈbrɔ̃ɲi], AS: [zavʹi ̯ešẽńe brõńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) umówione zaprzestanie walk przez wszystkie strony na wszystkich frontach; zob. też zawieszenie broni w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zawieszenie broni
dopełniacz	zawieszenia broni
celownik	zawieszeniu broni
biernik	zawieszenie broni
narzędnik	zawieszeniem broni
miejscownik	zawieszeniu broni
wołacz	zawieszenie broni

przykłady:

(1.1) Umysły, trzeźwiej zapatrujące się na rzeczy, uważały pokój amieński jedynie za zawieszenie broni.

(1.1) Rebelianci zgodzili się na zawieszenie broni, podczas gdy toczyły się rozmowy pokojowe.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozejm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zawieszenie broni nie oznacza pokoju, lecz jedynie przerwanie walk, które może być tylko tymczasowe, ale może również być zapowiedzią pokoju.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) armistice, ceasefire
• arabski: (1.1) وقف إطلاق نار m
• duński: (1.1) våbenhvile w, våbenstilstand w
• fiński: (1.1) aselepo
• francuski: (1.1) trêve ż, armistice m
• hiszpański: (1.1) tregua ż, armisticio m
• interlingua: (1.1) tregua, armistitio
• niemiecki: (1.1) Waffenstillstand m
• norweski (bokmål): (1.1) våpenhvile ż/m
• norweski (nynorsk): (1.1) våpenkvile ż, våpenkvild ż
• nowogrecki: (1.1) ανακωχή ż, εκεχειρία ż
• rosyjski: (1.1) перемирие n
• szwedzki: (1.1) stillestånd n

źródła: