wymowa:
IPA[zaˈʃt͡ʃɨtnɨ], AS[zaščytny]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który daje zaszczyt, stanowi wyróżnienie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wybór padł na królów niemieckich, którzypocząwszy od Ottona I – odbierali w Rzymie zaszczytny tytuł cesarski[1].
(1.1) Nie chcemy szukać przez rewolucję dla siebie rang ani odznaczeń czy zaszczytnych wyniesieńani nagród w żadnej postaci![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chwalebny, chlubny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaszczyty nmos, zaszczyt
czas. zaszczycić
przysł. zaszczytnie
przym. szczytny
związki frazeologiczne:
(1.1) zaszczytne miejsce
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marek Borucki, Polacy w Rzymie : od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Leon Kruczkowski, Kordian i cham, 1979, Narodowy Korpus Języka Polskiego.