zaspokajanie (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌzaspɔkaˈjä̃ɲɛ], AS[zaspokai ̯ä̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od zaspokajać[1]
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) zaspokajanie (kogoś) potrzeb
synonimy:
(1.1) spełnianie
antonimy:
(1.1) niezaspokajanie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajacz m
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Częsty błąd: „zaspakajanie[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „zaspokajanie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jak piszemy: zaspokajać czy zaspakajać?, Ortograf.pl