zaprzęg
zaprzęg (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zwierzęta pociągowe ciągnące pojazd[1]
- (1.2) mot. pojazd zaprzężony w konie lub inne zwierzęta pociągowe; zob. też zaprzęg w Wikipedii
- (1.3) uprząż lub pojazd razem z uprzężą
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zaprzęg zaprzęgi dopełniacz zaprzęgu zaprzęgów celownik zaprzęgowi zaprzęgom biernik zaprzęg zaprzęgi narzędnik zaprzęgiem zaprzęgami miejscownik zaprzęgu zaprzęgach wołacz zaprzęgu zaprzęgi
- przykłady:
- (1.1) Psie zaprzęgi używane były od wieków przez Indian. Biali docenili je dopiero w 1896 roku, gdy w Klondike odkryto złoto i zapanowała słynna „gorączka”[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) pojazd
- hiponimy:
- (1.2) biedka, brek, brożek, bryczka, bryka, dorożka, dyliżans, ekwipaż, faeton, fiakier, fura, furmanka, kabriolet, kareta, kariolka, karoca, karykiel, kałamaszka, kocz, kolasa, kolebka, landara, lando, linijka, najtyczanka, omnibus, powóz, soliterka, taczanka, tarantas, wasąg, wizawa, wolant, wóz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zaprzęganie n, zaprzęgnięcie n, zaprzęgowy mos, zaprzęga ż, zaprząg mrz
- czas. zaprzęgać ndk., zaprząc dk.
- przym. zaprzęgowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) horse-drawn cart
- duński: (1.1) spand n
- niemiecki: (1.2) Gespann n
- rosyjski: (1.2) упряжка ż
- źródła:
- ↑ Hasło „zaprzęg” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Adam Frank, Zew krwi, „CKM nr 03/03”, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.