zakładnik
zakładnik (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) krym. osoba przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści; zob. też zakładnik w Wikipedii
- (1.2) przen. ktoś zmuszony do czegoś pewnymi okolicznościami
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zakładnik zakładnicy dopełniacz zakładnika zakładników celownik zakładnikowi zakładnikom biernik zakładnika zakładników narzędnik zakładnikiem zakładnikami miejscownik zakładniku zakładnikach wołacz zakładniku zakładnicy depr. M. i W. lm: (te) zakładniki
- przykłady:
- (1.1) Porywacze zażądali okupu. Jeśli go nie dostaną, to zabiją zakładników.
- (1.2) Jak się okazuje, rząd stał się zakładnikiem własnych obietnic.
- kolokacje:
- (1.1) zakładnik terrorystów • dramat / los / życie / grupa / lista / wymiana zakładników • zostać zakładnikiem • brać / pojmać / uprowadzić / uwięzić / przetrzymywać / odbić / uwolnić zakładników
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) porywacz
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zakład mrz
- forma żeńska zakładniczka ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hostage
- baskijski: (1.1) bahitu
- chorwacki: (1.1) talac m
- duński: (1.1) gidsel n
- esperanto: (1.1) garantiulo
- francuski: (1.1) otage m
- hiszpański: (1.1) rehén m
- islandzki: (1.1) gísl m
- japoński: (1.1) 人質
- kataloński: (1.1) ostatge m
- koreański: (1.1) 인질 (injil)
- łaciński: (1.1) pignus n
- niemiecki: (1.1) Geisel ż
- norweski (bokmål): (1.1) gissel n
- norweski (nynorsk): (1.1) gissel m/n
- nowogrecki: (1.1) όμηρος m
- portugalski: (1.1) refém m
- rosyjski: (1.1) заложник m, пленник m
- słowacki: (1.1) rukojemník m
- słoweński: (1.1) talec m
- szwedzki: (1.1) gisslan w
- węgierski: (1.1) túsz
- włoski: (1.1) ostaggio m
- źródła:
