zaiwaniać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌzajiˈvãɲäʨ̑], AS[zai ̯ivãńäć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.epenteza i ̯ akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. zaiwanić)

(1.1) pot. szybko biec
(1.2) pot. szybko pracować, szybko coś robić
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Sportowiec nieźle zaiwaniał, dlatego był pierwszy na mecie.
(1.1) Tłumaczę jak człowiekowi, że do warsztatu na Karolkowej właśnie zaiwaniamy względem uszkodzenia rury.[1]
(1.2) Kiedy na harmonii Feluś zaiwania, trzeba tańczyć, trzeba żyć.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) pot. zapychać, zasuwać, grub. zapieprzać, wulg. zapierdalać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaiwanianie n, zaiwanienie n, Iwan m
czas. zaiwanić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) ros. Иван[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Edmund Niziurski, Pięć manekinów, Łomianki 2010, s. 15.
  2. Stanisław Grzesiuk: „Bal na Gnojnej”
  3.   Hasło „zaiwaniać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.