zadziać

(Przekierowano z zadziać się)

zadziać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zadziewać)

(1.1) pot. zagubić, zapodziać
(1.2) rzad. załatać dzianiną
(1.3) daw. przywdziać, wdziać

czasownik zwrotny dokonany zadziać się (ndk. zadziewać się)

(2.1) przest. zawieruszyć się
odmiana:
(1.1-3) koniugacja Xb
(2.1) koniugacja Xb
przykłady:
(2.1) Stary godzinnik po pradziadku. / — Gra? / — I śpiewadodał Jontek. / — A bije? / — Ojej! / — Nakręć go! / — Klucz gdzieś zadziałem[1].
(2.1) Słońce podnosiło się coraz wyżej, wisiało już nad kościołem, niesło się niepowstrzymanie, zalewając świat ślepiącą jasnością i żarem, wiater się był kajś zadział, że już gorąc bez przeszkody ogarniał ziemię rozmigotaną przysłoną, w której zboża pławiły się, kieby w tym rozbełtanym, cichuśkim wrzątku[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zapodziać
(1.3) nadziać, włożyć
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) załatać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zadzianie n, zadziewanie n
czas. zadziewać ndk., zadziewać się ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) pol. dziać < prasł. *dějaticzynić, wykonywać
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zgubić
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: załatać
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: przywdziać, wdziać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zawieruszyć się
źródła:
  1. Kazimierz Gliński: Pamiątka po pradziadku (wyd. 1912)
  2. Władysław Stanisław Reymont: Chłopi (wyd. 1925)