zadość (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzadɔɕʨ̑], AS[zadość]
?/i
znaczenia:

przysłówek

(1.1) książk. wystarczająca ilość czegoś, zaspokajająca pewną potrzebę
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Gangster trafił za kratkiSprawiedliwości stało się zadość.
(1.1) Uczyniliśmy tradycji zadość i na Wigilę było dwanaście potraw.
składnia:
(1.1) zadość + C.[1]
kolokacje:
(1.1) czynić zadość • stało się zadość
synonimy:
(1.1) dość, dosyć
antonimy:
(1.1) niewystarczająco
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zadośćuczynienie
czas. zadośćuczynić
związki frazeologiczne:
etymologia:
za (= jako, zbyt) + dość (dosyć od dosyt = dostatek)
uwagi:
błędne użycie: sprawiedliwości stała się zadość (zadość użyte błędnie jako rzeczownik rodzaju żeńskiego)
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „zadość” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. X, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 479.