zabrać dupę w troki

zabrać dupę w troki (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzabraʥ̑ ˈdupɛ ˈf‿trɔci], AS[zabraʒ́ dupe f‿troḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.denazal.udźw. międzywyr.przyim. nie tw. syl.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa nieprzechodnia dokonana

(1.1) wulg. uciec, odejść zostawiając komuś jakieś kłopoty, sprawy niezałatwione do końca, uchylić się od odpowiedzialności[1]
odmiana:
(1.1) zob. zabrać, „dupę w troki” nieodm.
przykłady:
(1.1) Kurier podjechał, zostawił paczkę na portierni i zabrał dupę w troki, nawet nie informując mnie o dostarczeniu przesyłki[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wziąć dupę w troki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 79.
  2. z Internetu - opinia o usłudze kurierskiej