zabójczyni (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌzabujˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS[zabui ̯čńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk.[1] kobieta, która kogoś zabiła lub zabija
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na ławie oskarżonych siedzieli zabójczyni dziecka i jej konkubent.
składnia:
(1.1) zabójczyni + D. (kogoś)
kolokacje:
(1.1) niedoszła zabójczyni • zabójczyni kochanka / męża / dziecka / … • proces zabójczyni • być uważaną za zabójczynię • być / stać się zabójczynią
synonimy:
(1.1) morderczyni
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zbrodniarka, przestępczyni
hiponimy:
(1.1) mężobójczyni, dzieciobójczyni, bratobójczyni, matkobójczyni, ojcobójczyni, pogromczyni
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zabójstwo n, zabicie n, zabijanie n, zabijaka m, pozabijanie n, zabój m
forma męska zabójca m
czas. zabijać ndk., zabić dk., pozabijać dk.
przym. zabójczy
ims. zabity
przysł. zabójczo, zabój
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. zabójca + -yni
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: zabójca
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.