züchten

züchten (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʦʏçtn̩] ^ⓘ

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) hodować

odmiana:

(1.1) zücht|en (züchtet), züchtete, gezüchtet (haben)

przykłady:

(1.1) Im 16. Jahrhundert wurden die Pferde systematisch gezüchtet. → W XVI wieku systematycznie hodowano te konie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Züchten n, Zucht ż, Züchter m, Züchterin ż

przym. züchterisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: züchten • anzüchten • aufzüchten • durchzüchten • erzüchten • heranzüchten • herauszüchten • hochzüchten • nachzüchten

źródła: