wywiercić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vɨˈvʲjɛrʲʨ̑iʨ̑], AS[vyvʹi ̯erʹćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywiercać)

(1.1) wykonać otwór przy użyciu wiertła lub innego obracającego się narzędzia
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Wywierciłem otwór w rurze.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wywiercenie n, wiertło n, wiertarka ż, odwiert m, wiercenie n, wiertareczka ż
czas. wiercić ndk., przewiercać ndk., przewiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić się dk., wwiercać się ndk.
przym. wiertniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wy- + wiercić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: