wyprowadzić z równowagi
wyprowadzić z równowagi (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨprɔˈvaʥ̑iʥ̑ ˌz‿ruvnɔˈvaɟi], AS: [vyprovaʒ́iʒ́ z‿ruvnovaǵi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw. międzywyr.• przyim. nie tw. syl.• akc. pob.
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa dokonana
- (1.1) zdenerwować kogoś
- odmiana:
- (1.1) zob. wyprowadzić, „z równowagi” nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Łatwo jest mnie wyprowadzić z równowagi, dlatego lepiej uważaj na to co mówisz.
- (1.1) Robert na zawodach sportowych, mimo zaczepek innych uczniów, nie dał się wyprowadzić z równowagi. Położył piłkę na rzut wolny i z uśmiechem na twarzy strzelił bramkarzowi gola.
- składnia:
- (1.1) wyprowadzić + B. (kogoś) + z równowagi
- synonimy:
- (1.1) wytrącić z równowagi
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- ukraiński: (1.1) вивести з рівноваги, вибити з рівноваги
- źródła: