wyprowadzić z równowagi

wyprowadzić z równowagi (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌvɨprɔˈvaʥ̑iʥ̑ ˌz‿ruvnɔˈvaɟi], AS[vyprovaʒ́iʒ́ z‿ruvnovaǵi], zjawiska fonetyczne: zmięk.udźw. międzywyr.przyim. nie tw. syl.akc. pob.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) zdenerwować kogoś
odmiana:
(1.1) zob. wyprowadzić, „z równowagi” nieodm.
przykłady:
(1.1) Łatwo jest mnie wyprowadzić z równowagi, dlatego lepiej uważaj na to co mówisz.
(1.1) Robert na zawodach sportowych, mimo zaczepek innych uczniów, nie dał się wyprowadzić z równowagi. Położył piłkę na rzut wolny i z uśmiechem na twarzy strzelił bramkarzowi gola.
składnia:
(1.1) wyprowadzić + B. (kogoś) + z równowagi
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wytrącić z równowagi
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła: