wypierdalać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌvɨpʲjɛrˈdalat͡ɕ], AS[vypʹi ̯erdalać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypierdolić)

(1.1) wulg. usuwać coś zbędnego
(1.2) wulg. usuwać kogoś skądś, zmuszać kogoś do oddalenia się skądś
(1.3) wulg. uprawiać seks

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypierdolić)

(2.1) wulg. wynosić się, opuszczać jakieś miejsce

wykrzyknik

(3.1) kategoryczne wezwanie do opuszczenia przez kogoś zajmowanego miejsca lub stanowiska
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
(3.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Weź, w końcu, wypierdol te śmieci!
(1.2) Wypierdalają nas z roboty za strajk, ale chuj z tym!
(2.1) Czego tu szukasz, skurwysynu? Wypierdalaj stąd, bo zaraz w ryj dostaniesz!
(2.1) Zrobiło się tu niebezpiecznie, wypierdalam stąd!
(3.1) Won stąd! Wypierdalać!
składnia:
(1.1) wypierdalać + B. (coś)
(1.2) wypierdalać + B. (kogoś)
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) pot. posp. wypieprzać, wypierniczać, wychrzaniać; pot. wywalać; neutr. wyrzucać
(2.1) wulg. spierdalać, brać dupę w troki; posp. spierniczać, spieprzać, spierdzielać; pot. brać nogi za pas, dawać drapaka, czmychać; neutr. uciekać
(3.1) won, precz
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) usuwać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypierdalanie n, wypierdolenie n, wypierdek m
czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdolić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: