wyparcie

wyparcie (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈparʲʨ̑ɛ], AS: [vyparʹće], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od wyprzeć

(1.2) psych. mechanizm obronny, który polega na usuwaniu ze świadomości myśli lub uczuć wywołujących lęk lub poczucie winy

odmiana:

przykłady:

(1.2) Moja terapeutka mówiła, że to wyparcie – psychologiczny szacher-macher mózgu, który sobie nie życzy pamiętać o rzeczach niemiłych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) represja, zaprzeczenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wyprzeć dk., wypierać ndk.

rzecz. parcie n, wypieranie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) repression

źródła: