wypalić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vɨˈpalʲiʨ̑], AS[vypalʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypalać)

(1.1) aspekt dokonany od: wypalać

czasownik zwrotny dokonany wypalić się (ndk. wypalać się)

(2.1) aspekt dokonany od: wypalać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) W zeszłym roku pożar wypalił łąkę obok naszej działki.
(1.1) Myślisz, że nasz plan wypali? Ja mam wątpliwości
(1.1) Ten Sylwester na pewno nie wypali. Mamy za mało pieniędzy.
(1.1) Wszyscy byli zachwyceni historią Anki, tylko Krzysiek wypalił, że ona jak zwykle opowiada bajki.
(1.1) Policjant wypalił z pistoletu.
(1.1) Ile garnków dzisiaj wypaliliście?
(2.1) Po tym wydarzeniu przestała jej ufać i wkrótce ich przyjaźń wypaliła się.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. palić, spalić, wypalać
rzecz. niewypał m, wypalarka ż, wypalenie n, palenie n, palaczka ż, wypalenisko n
przym. palny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1,2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wypalać
źródła: