wypalać (język polski) edytuj

 
wojsko wypala (1.1) teren
wymowa:
IPA[vɨˈpalaʨ̑], AS[vypalać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypalić)

(1.1) niszczyć przy pomocy ognia, wysoką temperaturą lub żrącą substancją
(1.2) przen. o słońcu niszczyć coś skwarem
(1.3) o papierosie, węglu, świecy itp. zużywać coś przez palenie
(1.4) wykonywać rozpalonym narzędziem wzór, znak na jakimś materiale, powierzchni
(1.5) utrwalać poprzez zastosowanie wysokiej temperatury
(1.6) otrzymywać coś z jakiegoś surowca, prażąc go w ogniu
(1.7) nagrywać na płytę CD
(1.8) strzelać z broni palnej
(1.9) pot. mówić coś nagle i bez namysłu
(1.10) zrobić dziurę za pomocą wysokiej temperatury

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypalić)

(2.1) pot. być pomyślnie realizowanym

czasownik zwrotny niedokonany wypalać się (dk. wypalić się)

(3.1) o papierosie, węglu, świecy itp. zużywać się przez palenie
(3.2) być wypalanym (1.5)
(3.3) przen. o uczuciu osłabiać się; przestawać istnieć
(3.4) przen. wyczerpywać swoje siły, zapał
odmiana:
(1.1-10) koniugacja I
(2.1)
(3.1-4) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Mimo apeli rolnicy jak co roku wypalają łąki.
(1.2) Jednakże kraj stawał się coraz bardziej suchy, a słońce wypalało niemiłosiernie dżunglę.[1]
(1.3) Mój brat wypala paczkę papierosów dziennie.
(1.4) Obecnie nie wypala się znaków zwierzętom gospodarskim, tylko kolczykuje się je.
(1.5) Dziś na zajęciach z rzeźby wypalaliśmy nasze gliniane naczynia.
(1.6) (…) żyli w puszczach z pszczelnej pracy, z wypalania smoły, z topora lub strzelby (…).[2]
(1.7) W jakim programie wypalasz płyty?
(1.8) Tomek pudłował, bo wypalał zanim się dobrze przygotował do strzału.
(1.9) Anna miała ochotę zapaść się pod ziemię, ilekroć jej mąż wypalał jakąś głupotę w towarzystwie.
(2.1) Imprezy, które on organizuje nigdy nie wypalają.
(3.1) Ta świeca już się wypala.
(3.3) Ich miłość wypala się.
(3.3) Ale też trochę żal, że na naszych oczach wypala się idea jednoczącej się Europy (…).[3]
(3.4) Jestem zmęczony pracą; czuję, że przez nią wypalam się całkowicie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wypalać łąki
(1.2) wypalać papierosa / szluga / cygaro / dżointa / węgiel / olej • wypalać ileś papierosów / paczek / cygar • wypalać dziennie / miesięcznie • wypalać dużo węgla
(1.4) wypalać piętno / wzorki na drewnie
(1.5) wypalać cegły
(1.7) wypalać płyty
(1.10) wypalać dziurę
synonimy:
(1.1) pot. jarać
(1.2) pot. jarać
(1.8) oddawać strzał
(2.1) udawać się, odnosić sukces, odbywać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypał m, niewypał m, wypalenie n, wypalanie n, palenie n, palenisko n, zapalenie n, palaczka ż, wypalenisko n
czas. wypalić dk., palić, spalać, dopalać, płonąć, spalić
przym. palny, wypalony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.3, 1.8-9, 2.1, 3.1) zwykle dk.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz: W pustyni i w puszczy
  2. Henryk Sienkiewicz: Potop
  3. Fakt, nr 01.08 (6), Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.