wynalazczyni

wynalazczyni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨ̃nalaʃˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [vỹnalaščỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) autorka wynalazku, kobieta, która coś wynalazła

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wynalazczyni	wynalazczynie
dopełniacz	wynalazczyni	wynalazczyń
celownik	wynalazczyni	wynalazczyniom
biernik	wynalazczynię	wynalazczynie
narzędnik	wynalazczynią	wynalazczyniami
miejscownik	wynalazczyni	wynalazczyniach
wołacz	wynalazczynio	wynalazczynie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wynalazek m, wynalazczość ż, wynalezienie n

forma męska wynalazca m

czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.

przym. wynalazczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wynalazca + -yni

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wynalazca

• białoruski: (1.1) вынаходніца ż
• bułgarski: (1.1) изобретателка ż
• łotewski: (1.1) izgudrotāja ż
• niemiecki: (1.1) Erfinderin ż
• rosyjski: (1.1) изобретательница ż
• słowacki: (1.1) vynálezkyňa ż

źródła: