wymówić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vɨ̃ˈmuvʲiʨ̑], AS[vỹmuvʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymawiać)

(1.1) aspekt dokonany od: wymawiać
odmiana:
(1.1) zob. wymawiać
przykłady:
(1.1) Zaczerwieniona po same skronie, nie mogła wymówić słowa, uszy piekły, choć przecież pan Bogdanowicz bawił się tylko jej przestrachem[1].
(1.1) Kiedy złożyliśmy kwiaty i odśpiewaliJeszcze Polska”, starszy pan podniósł na nas wzrok i, wyraźnie poruszony, wymówił kilka słów podziękowania[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wymowa ż, wymówka ż, wymowność ż, wymawianie n, wymówienie n
czas. mówić, mółwić, wymawiać ndk.
przym. wymowny, wymawianiowy
przysł. wymownie
związki frazeologiczne:
pomyśl dobrze głowo, nim wymówisz słowo
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wymawiać
źródła:
  1. Stefan Chwin, Hanemann, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Barańczak Stanisław, Poezja i duch uogólnienia, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.