wykręcić

wykręcić (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈkrɛ̃ɲʨ̑iʨ̑], AS: [vykrẽńćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykręcać)

(1.1) kręcąc czymś, odłączyć to od reszty

(1.2) kręcąc czymś, zmienić położenie

(1.3) pot. med. nadwerężyć staw na skutek nieodpowiedniego ruchu albo nieprzewidzianej czynności

(1.4) sport. choreogr. kręcąc się, wykonać figury akrobatyczne, ewolucje

(1.5) skręcąjąc coś mokrego, wycisnąć płyn z tego

(1.6) telekom. kręcąc tarczą telefonu lub stukając w jego klawiaturę, postarać się nawiązać łączność z kimś

(1.7) pot. zrobić rzecz nieoczekiwaną albo podstępną

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wykręcać)

(2.1) zmienić kierunek

czasownik zwrotny dokonany wykręcić się (ndk. wykręcać się)

(3.1) kręcąc się, przybrać inne położenie, zmienić kierunek ruchu

(3.2) pot. podstępnie uniknąć czegoś

odmiana:

(1.1) zob. wykręcać

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wykręcanie n, wkręt mrz, wkrętak mrz, wkrętarka ż

czas. zakręcać

związki frazeologiczne:

wykręcić numer • wykręcić wała • wykręcić się sianem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-7) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wykręcać

(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wykręcać

(3.1-2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wykręcać się

• czeski: (1.1) vyšroubovat; (1.6) vytočit

źródła: