wyjść z wprawy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvɨjɕʨ̑ ˈs‿fpravɨ], AS[vyi ̯ść s‿fpravy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.wygł.przyim. nie tw. syl.
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) stracić umiejętność robienia czegoś
odmiana:
przykłady:
(1.1) 2 lutego 1936 próbował popełnić samobójstwo (…), ale źle wykonał stryczek i został w porę odcięty i uratowany przez przypadkowych przechodniów. Mimo to zapowiedział, zamierza po raz kolejny targnąć się na swoje życie: „Trudno, wyszedłem już z wprawy, bo dawno nie wieszałem, ale za drugim razem zrobię to na sobie lepiej”.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła: