wygodny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vɨˈɡɔdnɨ], AS[vygodny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) charakteryzujący się wygodą, dający wygodę
(1.2) taki, który komuś odpowiada z jakiegoś powodu
(1.3) taki, który za bardzo lubi wygodę, dogadza sobie, unika trudu, nadmiernego wysiłku
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Cztery koje, choć wąskie, sprawiały wrażenie bardzo wygodnych[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wygodny fotel • wygodne buty
(1.2) wygodny moment • wygodna okazja
(1.3) wygodny człowiek
synonimy:
(1.1) przyjemny, komfortowy
(1.2) akuratny, dogodny
(1.3) wygodnicki
antonimy:
(1.1) niewygodny, niekomfortowy
(1.2) niedogodny
(1.3) ascetyczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wygoda ż, wygódka ż, wygodnictwo n
przym. wygodnicki
przysł. wygodnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Joanna Rudniańska, Miejsca, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.