wygnaniec

wygnaniec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś skazany na wygnanie, wypędzony

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wygnaniec	wygnańcy
dopełniacz	wygnańca	wygnańców
celownik	wygnańcowi	wygnańcom
biernik	wygnańca	wygnańców
narzędnik	wygnańcem	wygnańcami
miejscownik	wygnańcu	wygnańcach
wołacz	wygnańcu wygnańcze	wygnańcy
depr. M. i W. lm: (te) wygnańce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) banita; przest. ekspatriant; daw. egzul

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wygnanie n

forma żeńska wygnanka ż

czas. wyganiać ndk., wygnać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) exile, expatriate
• białoruski: (1.1) выгнаннік m
• chorwacki: (1.1) prognanik m
• rosyjski: (1.1) изгнанник m
• słowacki: (1.1) vyhnanec m
• włoski: (1.1) esule m

źródła: