wydziedziczyć
wydziedziczyć (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌvɨd͡ʑɛ̇ˈd͡ʑit͡ʃɨt͡ɕ], AS: [vyʒ́ėʒ́ičyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• akc. pob.
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydziedziczać)
- (1.1) praw. pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku
- (1.2) st.pol. usunąć, wyłączyć, wykluczyć[1]
- odmiana:
- (1.1-2) koniugacja VIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik wydziedziczyć czas przyszły prosty wydziedziczę wydziedziczysz wydziedziczy wydziedziczymy wydziedziczycie wydziedziczą czas przeszły m wydziedziczyłem wydziedziczyłeś wydziedziczył wydziedziczyliśmy wydziedziczyliście wydziedziczyli ż wydziedziczyłam wydziedziczyłaś wydziedziczyła wydziedziczyłyśmy wydziedziczyłyście wydziedziczyły n wydziedziczyłom wydziedziczyłoś wydziedziczyło tryb rozkazujący niech wydziedziczę wydziedzicz niech wydziedziczy wydziedziczmy wydziedziczcie niech wydziedziczą pozostałe formy czas zaprzeszły m wydziedziczyłem był wydziedziczyłeś był wydziedziczył był wydziedziczyliśmy byli wydziedziczyliście byli wydziedziczyli byli ż wydziedziczyłam była wydziedziczyłaś była wydziedziczyła była wydziedziczyłyśmy były wydziedziczyłyście były wydziedziczyły były n wydziedziczyłom było wydziedziczyłoś było wydziedziczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego wydziedziczono tryb przypuszczający m wydziedziczyłbym,
byłbym wydziedziczyłwydziedziczyłbyś,
byłbyś wydziedziczyłwydziedziczyłby,
byłby wydziedziczyłwydziedziczylibyśmy,
bylibyśmy wydziedziczyliwydziedziczylibyście,
bylibyście wydziedziczyliwydziedziczyliby,
byliby wydziedziczyliż wydziedziczyłabym,
byłabym wydziedziczyławydziedziczyłabyś,
byłabyś wydziedziczyławydziedziczyłaby,
byłaby wydziedziczyławydziedziczyłybyśmy,
byłybyśmy wydziedziczyływydziedziczyłybyście,
byłybyście wydziedziczyływydziedziczyłyby,
byłyby wydziedziczyłyn wydziedziczyłobym,
byłobym wydziedziczyłowydziedziczyłobyś,
byłobyś wydziedziczyłowydziedziczyłoby,
byłoby wydziedziczyłoimiesłów przymiotnikowy przeszły m wydziedziczony, niewydziedziczony wydziedziczeni, niewydziedziczeni ż wydziedziczona, niewydziedziczona wydziedziczone, niewydziedziczone n wydziedziczone, niewydziedziczone imiesłów przysłówkowy uprzedni wydziedziczywszy rzeczownik odczasownikowy wydziedziczenie, niewydziedziczenie
- przykłady:
- (1.1) Mimochodem wspomnę, że nie było tygodnia, w ciągu którego bracia Minclowie nie pokłóciliby się i nie pogodzili przynajmniej ze dwa razy. (…) Nawet zgon Franca, który w roku 1856 zmarł na karbunkuł, nie obszedł się bez awantury. W ciągu trzech ostatnich dni obaj bracia po dwa razy wyklęli się i wydziedziczyli w sposób bardzo uroczysty. Mimo to Franc cały majątek zapisał Janowi, a Jan przez kilka tygodni chorował z żalu po bracie i — połowę odziedziczonej fortuny (około dwudziestu tysięcy złotych) przekazał jakimś trzem sierotkom, którymi nadto opiekował się do końca życia.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wydziedziczyć syna / córkę • wydziedziczyć z majątku / własności / ojcowizny / ziemi
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wydziedziczenie n, wydziedziczanie n, dziedziczenie n, odziedziczenie n, dziedzictwo n, dziedzic m, dziedziczka ż, dziedziczność ż, Dziedzic m
- czas. wydziedziczać ndk., dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.
- przym. dziedziczny, dziedzicowy
- przysł. dziedzicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) disinherit
- arabski: (1.1) حرم
- hiszpański: (1.1) desheredar
- łaciński: (1.1) exheredo
- niemiecki: (1.1) enterben
- nowogrecki: (1.1) αποκληρώνω
- słoweński: (1.1) razdedičiti
- źródła:
- ↑ Hasło „wydziedziczyć” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 850.
- ↑ Bolesław Prus: Lalka