wybielacz
wybielacz (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. środek chemiczny służący do wybielania m.in. tkanin, urządzeń sanitarnych lub zębów; zob. też wybielacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wybielacz wybielacze dopełniacz wybielacza wybielaczy celownik wybielaczowi wybielaczom biernik wybielacz wybielacze narzędnik wybielaczem wybielaczami miejscownik wybielaczu wybielaczach wołacz wybielaczu wybielacze
- przykłady:
- (1.1) Użyłam chlorowego wybielacza i zniszczyłam nową bluzkę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pasta do zębów / proszek do prania / płyn do prania z wybielaczem • wybielacz chlorowy / tlenowy
- synonimy:
- (1.1) rozjaśniacz, heliofor
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. bielić, wybielać ndk., wybielić dk.
- rzecz. wybielanie n, wybielenie n, białość ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bleach
- baskijski: (1.1) lixiba
- galicyjski: (1.1) lixivia ż
- hiszpański: (1.1) lejía
- kazachski: (1.1) ағартқыш
- niemiecki: (1.1) Bleichmittel n
- rosyjski: (1.1) отбеливатель m
- wilamowski: (1.1) błǡh́ ż
- włoski: (1.1) candeggina ż, varechina ż
- źródła: