wybawca

wybawca (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈbafʦ̑a], AS: [vybafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto wybawia od czegoś; broni, ratuje, chroni kogoś przed czymś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wybawca	wybawcy
dopełniacz	wybawcy	wybawców
celownik	wybawcy	wybawcom
biernik	wybawcę	wybawców
narzędnik	wybawcą	wybawcami
miejscownik	wybawcy	wybawcach
wołacz	wybawco	wybawcy

przykłady:

(1.1) Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, / na ziemi wystąpi jako ostatni.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zbawca, wybawiciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wybawiciel mos, wybawicielka ż, wybawczyni ż, wybawianie n, wybawienie n

czas. wybawiać ndk., wybawić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wybawić + -a

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) избавител m
• esperanto: (1.1) savanto, savinto
• francuski: (1.1) sauveur, libérateur
• hiszpański: (1.1) salvador m, libertador m, liberador m
• nowogrecki: (1.1) σωτήρας m
• włoski: (1.1) salvatore

źródła: