wuměś

wuměś (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) umieć, potrafić

odmiana:

(1.1) ter. lp wuměju/wumějom, wumějoš, wumějo du wumějomej, wumějotej, wumějotej lm wumějomy, wumějośo, wuměju; ims. wumějucy

przykłady:

(1.1) Wóna co wuměś lětaś. → Ona chce umieć latać.

(1.1) Wšykno, což jo sam wuměł jo jich wucył. → Wszystkiego, co sam umiał, ich uczył. (Wikipedia)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: