wszeteczny

wszeteczny (język polski)

wymowa:

IPA: [fʃɛˈtɛʧ̑nɨ], AS: [fšetečny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przest. bezwstydny, rozpustny

(1.2) przest. plugawy, gorszący, nieprzyzwoity, sprośny

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wszeteczny		wszeteczna	wszeteczne	wszeteczni	wszeteczne
dopełniacz	wszetecznego		wszetecznej	wszetecznego	wszetecznych
celownik	wszetecznemu		wszetecznej	wszetecznemu	wszetecznym
biernik	wszetecznego	wszeteczny	wszeteczną	wszeteczne	wszetecznych	wszeteczne
narzędnik	wszetecznym		wszeteczną	wszetecznym	wszetecznymi
miejscownik	wszetecznym		wszetecznej	wszetecznym	wszetecznych
wołacz	wszeteczny		wszeteczna	wszeteczne	wszeteczni	wszeteczne

przykłady:

(1.1) Nie unikał bowiem grzechu wszetecznego, zwłaszcza gwałcenia dziewic, więc był dotknięty chorobą raka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wszetecznik mos, wszetecznica ż, wszeteczeństwo n, wszeteczność ż

przysł. wszetecznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: