wszechpolski

wszechpolski (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) książk. odnoszący się do całej Polski, do wszystkich Polaków

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wszechpolski		wszechpolska	wszechpolskie	wszechpolscy	wszechpolskie
dopełniacz	wszechpolskiego		wszechpolskiej	wszechpolskiego	wszechpolskich
celownik	wszechpolskiemu		wszechpolskiej	wszechpolskiemu	wszechpolskim
biernik	wszechpolskiego	wszechpolski	wszechpolską	wszechpolskie	wszechpolskich	wszechpolskie
narzędnik	wszechpolskim		wszechpolską	wszechpolskim	wszechpolskimi
miejscownik	wszechpolskim		wszechpolskiej	wszechpolskim	wszechpolskich
wołacz	wszechpolski		wszechpolska	wszechpolskie	wszechpolscy	wszechpolskie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ogólnopolski

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ogólnokrajowy, ogólnonarodowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wszechpolak mos, wszechpolka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ogólnopolski

źródła: