wrotkarz

wrotkarz (język polski)

wrotkarze (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvrɔtkaʃ], AS: [vrotkaš], zjawiska fonetyczne: wygł.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. ktoś, kto jeździ na wrotkach, uprawia wrotkarstwo

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wrotkarz	wrotkarze
dopełniacz	wrotkarza	wrotkarzy
celownik	wrotkarzowi	wrotkarzom
biernik	wrotkarza	wrotkarzy
narzędnik	wrotkarzem	wrotkarzami
miejscownik	wrotkarzu	wrotkarzach
wołacz	wrotkarzu	wrotkarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wrotka ż, wrotkarstwo n, wrotkarnia ż, wrotkowisko n

forma żeńska wrotkarka ż

przym. wrotkowy, wrotkarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) skater
• hiszpański: (1.1) patinador m

źródła: