wrodzić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. wradzać)

(1.1) przekazać coś poprzez urodzenie

czasownik zwrotny dokonany wrodzić się (ndk. wradzać się)

(2.1) urodzić się, mając cechę lub cechy obserwowalne w rodzinie
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Z powodu wrodzonego pesymizmu Rozalia nie kupiła nigdy losu na żadną loterię.
(2.1) W kogo tyś się wrodziła, dziewczyno?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wradzanie, wrodzenie n
czas. wradzać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. w- + rodzić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: