wredny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvrɛdnɨ], AS[vredny]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pot. pełny podłości, fałszu[1]
(1.2) pot. budzący niechęć, trudny do zniesienia[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.2) Moi byli sąsiedzi byli niezwykle wredni. Wchodzili do mojego mieszkania jak na swoje i robili awantury.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wredność ż, wredota ż
przysł. wrednie
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. вре́дный < scs. врѣдьнъ < prasł. *verdьnъ
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „wredny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.