wrath (język angielski) edytuj

wymowa:
IPA/rɔːθ/ lub /rɔθ/ wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) oburzenie, wściekłość, wielki gniew

przymiotnik

(2.1) oburzony, rozwścieczony
odmiana:
(1.1) lp wrath; lm wraths
(2.1) wrath; st. wyższy wrath; st. najwyższy wrath
przykłady:
(1.1) I hit him twice in wrath.Z wściekłości uderzyłem go dwa razy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) fury, ire
(2.1) wrathful
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. wrathful
przysł. wrathfully
związki frazeologiczne:
to vent one's wrath on sbwyładować na kimś swój gniew
etymologia:
od średnioang. wraththe; st.ang. wrǣþþo / wrǣþþu (furia, oburzenie)
uwagi:
źródła: