wróżka

wróżka (język polski)

wróżka (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈvruʃka], AS: [vruška], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ezot. kobieta przepowiadająca przyszłość

(1.2) liter. baśniowa postać czyniąca czary; zob. też wróżka w Wikipedii

(1.3) st.pol. wróżba

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wróżka	wróżki
dopełniacz	wróżki	wróżek
celownik	wróżce	wróżkom
biernik	wróżkę	wróżki
narzędnik	wróżką	wróżkami
miejscownik	wróżce	wróżkach
wołacz	wróżko	wróżki

przykłady:

(1.1) Mężczyzna odwiedził wróżkę, aby dowiedzieć się trochę o przyszłości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wróżbiarka, wróżbitka, daw. ciota

(1.2) czarodziejka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wróż m, wróżbiarz m, wróżbita m, wróżba ż, wróżbiarka ż, wróżbitka ż, wróżbiarstwo n, wróżenie n

czas. wróżyć dk., wywróżyć dk.

przym. wróżebny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.2) zanë
• angielski: (1.1) fortuneteller; (1.2) fairy
• arabski: (1.1) عرافة ż
• czeski: (1.2) víla ż
• duński: (1.1) spåkone w; (1.2) fe w
• esperanto: (1.2) feino
• fiński: (1.2) keijukainen, keiju
• francuski: (1.2) fée ż
• gruziński: (1.2) ფერია
• hiszpański: (1.2) hada ż
• irlandzki: (1.2) sióg
• islandzki: (1.2) dís ż
• japoński: (1.2) フェアリー
• jidysz: (1.2) פֿעע ż (fee)
• kataloński: (1.2) fada ż
• koreański: (1.2) 페어리
• niemiecki: (1.2) Fee ż
• norweski (bokmål): (1.2) fe
• portugalski: (1.2) fada
• serbski: (1.2) вила
• szwedzki: (1.2) fe
• turecki: (1.2) peri
• włoski: (1.1) indovina ż, divinatrice ż, maga ż, cartomante ż, chiromante ż; (1.2) fata ż

źródła: