woebegone
woebegone (język angielski)
edytuj- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈwəʊbɪɡɒn/, X-SAMPA: /"w@UbIgQn/
- amer. enPR: wōʹbĭ-gän, IPA: /ˈwoʊbɪɡɑn/, X-SAMPA: /"woUbIgAn/
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) nieszczęsny, przygnębiony
- (1.2) zbolały, świadczący o głębokim smutku lub rozpaczy
- (1.3) żałosny, marny, pożałowania godny
- odmiana:
- (1.1-3) woebegone; st. wyższy more woebegone; st. najwyższy most woebegone
- przykłady:
- (1.1) While they were talking, Paganel came up again on the poop, looking very woebegone and crestfallen.[1] → Gdy rozmawiali, na rufie pojawił się znów Paganel, wyglądając na przygnębionego i strapionego.
- (1.2) […] calling upon him in the afternoon I found him seated at his table, with a most woebegone look in his face, and his eyes streaming more copiously than usual.[2] → […] odwiedzając go po południu zastałem go siedzącego przy swym stole, z wielce zbolałym wyrazem na twarzy i oczami bardziej załzawionymi, niż zwykle.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. woebegoneness
- przysł. woebegonely
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Jules Verne, In Search of the Castaways; or Captain Grant's Children, tłum. Charles Francis Horne, 1911.
- ↑ Frank Barrett, A Set of Rogues, wyd. Macmillan & Co., Nowy Jork 1895.
- ↑ Hasło „wo-bigon” w: Middle English Dictionary, red. Frances McSparran i in., University of Michigan Library, Ann Arbor 2000‒2018.
- ↑ Hasło „woebegone” w: Merriam-Webster’s Dictionary.