Wikisłownik

woebegone

woebegone (język angielski) edytuj

wymowa:
bryt. IPA: /ˈwəʊbɪɡɒn/, X-SAMPA: /"w@UbIgQn/ ​?/i
amer. enPR: wōʹbĭ-gän, IPA: /ˈwoʊbɪɡɑn/, X-SAMPA: /"woUbIgAn/
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieszczęsny, przygnębiony
(1.2) zbolały, świadczący o głębokim smutku lub rozpaczy
(1.3) żałosny, marny, pożałowania godny
odmiana:
(1.1-3) woebegone; st. wyższy more woebegone; st. najwyższy most woebegone
przykłady:
(1.1) While they were talking, Paganel came up again on the poop, looking very woebegone and crestfallen.[1] → Gdy rozmawiali, na rufie pojawił się znów Paganel, wyglądając na przygnębionego i strapionego.
(1.2) […] calling upon him in the afternoon I found him seated at his table, with a most woebegone look in his face, and his eyes streaming more copiously than usual.[2] → […] odwiedzając go po południu zastałem go siedzącego przy swym stole, z wielce zbolałym wyrazem na twarzy i oczami bardziej załzawionymi, niż zwykle.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) woeful, sorrowful
(1.2) sorrowful
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. woebegoneness
przysł. woebegonely
związki frazeologiczne:
etymologia:
średnioang. wo begon, wo bigon[3], dosł. „ogarnięty żałobą”[4]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Jules Verne, In Search of the Castaways; or Captain Grant's Children, tłum. Charles Francis Horne, 1911.
  2. ↑ Frank Barrett, A Set of Rogues, wyd. Macmillan & Co., Nowy Jork 1895.
  3. ↑   Hasło „wo-bigon” w: Middle English Dictionary, red. Frances McSparran i in., University of Michigan Library, Ann Arbor 2000‒2018.
  4. ↑   Hasło „woebegone” w: Merriam-Webster’s Dictionary.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=woebegone&oldid=8181111”