Podobna pisownia Podobna pisownia: wnu̇kwnük

wnuk (język polski) edytuj

 
babcia i wnuki (1.1)
 
dziadek z wnukiem (1.1)
wymowa:
IPA[vnuk], AS[vnuk]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) syn córki lub syna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jestem wnukiem mojej babci i mojego dziadka.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wnuk wujeczny / stryjeczny / cioteczny
synonimy:
(1.1) st.pol. wnęk m
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zstępny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wnęk m, wnuczę n, wnuczęta n lm
zdrobn. wnuczek m, wnusio m, wnuś m
forma żeńska wnuczka
przym. wnuczkowy
związki frazeologiczne:
przysłowia: święta Anno! uproś wnuka, niech ma każdy, czego szuka
etymologia:
prasł. *vъnukъ
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.

wnuk (język górnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wnuk
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. forma żeńska wnučka
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

wnuk (język kaszubski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wnuk
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: