wlec

wlec (język polski)

koń wlecze (1.1) kogoś

wymowa:

IPA: [vlɛʦ̑], AS: [vlec]

^ⓘ

znaczenia:

czasownik

(1.1) ciągnąć po ziemi

czasownik zwrotny wlec się

(2.1) ciągnąć się

(2.2) przemieszczać się powoli

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ciągnąć, włóczyć

(2.2) pełzać, ślimaczyć się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. odwlekać ndk.

rzecz. wywłoka ż

związki frazeologiczne:

choć się kara wlecze, zbrodnia przed nią nie uciecze

etymologia:

prasł. *vľ̥kti, prasł. *velkǫ → ciągnąć, przesuwać, wlec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) drag
• białoruski: (1.1) валачы
• esperanto: (1.1) treni; (2.1) treniĝi
• jidysz: (1.1) נאָכשלעפּן (nochszlepn); (2.1) נאָכשלעפּן זיך (nochszlepn zich)
• rosyjski: (1.1) тащить, волочить; (2.2) плестись, волочиться
• ukraiński: (1.1) волочити, тягнути; (2.2) плестися, волочитися

źródła: